در عین حال دولت افغانستان نیز نمی‌تواند به واسطه حسن همجواری که با این سه کشور دارد، به طور مستقیم منویات آمریکایی‌ها را اجرا کند، بنابراین آمریکایی‌ها برای رسیدن به خواسته‌های خود دست به تقویت گروه طالبان زده‌اند، با این خیال خام که آن‌ها تأمین کننده منافع یانکی‌ها در منطقه باشند. البته این اتفاق در گذشته و در زمان ریاست جمهوری بوش و اوباما آغاز و در دوران ترامپ به شکل جدی تقویت شد اما اتفاقی که آمریکایی‌ها انتظار آن را نداشتند، دست رد زدن به  خواسته شان توسط طالبان بود.
طالبان در واقع به خاطر اینکه به دنبال تشکیل یک دولت محلی در افغانستان است و با علم به اینکه برای اداره حکومت نیاز به کمک همسایگان خود دارد، هرگز وارد تقابل با همسایگان افغانستان نشده است، حتی در حکم شورای رهبری این گروه نیز به صراحت آمده است که نه به همسایگان خود ضرر می‌رسانیم و نه از جانب آن‌ها ضرر می‌بینیم؛ به همین خاطر همواره پاسخ منفی به خواسته‌های آمریکایی‌ها دادند و مذاکرات میان آمریکا و طالبان از همین جا به بن بست رسید.
آمریکایی‌ها اما به دنبال راهبرد دیگری بودند تا بتوانند به هر شکل ممکن طالبان را وادار به همکاری با خود کنند به همین خاطر بحث مذاکره را مطرح کردند که بازهم این گروه تروریستی با خواست آمریکایی‌ها مخالفت کرد و در نهایت کار به راهبرد آتش بس رسید. 
اگرچه طالبان هر ساله به مناسبت‌های خاص اقدام به اجرای چنین امری (آتش بس) می‌کرد اما امسال ماه مبارک رمضان و ایام عید فطر را برای این امر درنظر گرفت. نکته‌ای که در اینجا وجود دارد و بیشتر رسانه‌های دنیا از آن غافل ماندند این است که طالبان در بیانیه‌های خود بصراحت گفته بود که تنها با نیروهای امنیتی افغان آتش بس برقرار می‌کند و نیروهای خارجی حاضر در این کشور از این قضیه مصون نیستند.
در حقیقت نقشه آمریکا در مطرح کردن بحث توافق آتش بس بر این مبنا بود که اگر طالبان وارد جریان پذیرش آتش بس شود، بدنه میانه این گروه از رهبران خود جدا خواهد شد. در افغانستان بخش ضد غرب و گروه‌های جهادی در جنوب این کشور مستقر هستند که مرکز نفوذ طالبان است و نقشه آمریکایی‌ها براساس مطالعات جامعه شناختی به خوبی طراحی شده بود اما طالبان نیز هوشیارانه عمل کرده و وارد بازی ساختگی آن‌ها نشد.
در این شرایط آمریکایی‌ها که متوجه شدند با طالبان نمی‌توانند به توافق برسند، بنا را بر این گذاشتند که با تقویت گروه‌های تروریستی دیگر یا حتی تشکیل داعش جدید در افغانستان باعث تضعیف طالبان شوند، هرچند باید توجه کرد که  داعش افغانستان  از لحاظ ایدئولوژیکی با داعش در  عراق و سوریه بسیار متفاوت است و هیچ ارتباطی به یکدیگر ندارد.
برهمین اساس شبه نظامیان خارجی ازبک، تاجیک، چچنی، عرب و... به وسیله آمریکا و با پول‌های عربستان و امارات وارد افغانستان شدند تا داعش جدیدی در این منطقه شکل گیرد، حال اینکه تنها گروه مبارز با این مزدوران، طالبان بود، به دلیل اینکه نخست خطر ایدئولوژی جدیدی آن‌ها را تهدید می‌کرد و دوم اینکه نمی‌توانستند حضور یک گروه نظامی دیگر و قدرت گرفتن آن را در حوزه قلمرو خود تحمل کنند و سوم آنچه طالبان آن را جنگ مقدس می‌خواند به سرانجام نرسیده و این گروه هم  نمی‌خواهد جنگ مقدس را به گروه دیگری بسپارد.
در این شرایط سیاست آمریکایی‌ها بر مبنای تضعیف طالبان و تقویت داعش به وسیله حملات هوایی استوار شده و براساس دستور مستقیم ترامپ نیروهای این کشور باید با هدف ضربه زدن به مناطقی که نیروهای طالبان و داعش با هم در آنجا درگیر هستند به صورت مستقیم وارد جنگ با طالبان شوند.